کلینیک!

این روزها که داره میگذره شروع تغییرهایی ست که دیگه میشه اسمش رو بزرگسالی گذاشت، روزهایی که شاید دلت خیلی چیزها رو نخواد اما به خاطر آینده انجامشون میدی.

راستش، تا الان هم زیاد کار توی کلینیک رو دوست ندارم. هنوز هم حس خوبی ندارم و حتی خجالت می کشم کسی بفهمه دارم تو کلینیک کار می کنم.

دوشب پیش زی زی یک حرفی زد کلی حالم بد شد، سر پرسیدن مداوم نحوه خوندن یک سری کلمه از بابا با خنده گفت آجی مگه شما مهندس نیستی؟

هیشکی اندازه این کوچولو یادش نمونده من قرار بوده مهندس باشم...

قرار نبوده با مریض های پوست و مو سر و کله بزنم، میدونم کارم موقته اما خب برام سنگینه هنوز.

غیر از اینها همه چی عالیه.

حقوق عااالیه...ساعت کاری خوبه ، محیط خوبه همکارها هم با مهارت های عجیب زیرآب زنی هر روز من رو شگفت زده تر میکنن.

اما واقعا راضیم... .

خداروشکر.

بارونک...